Interview met Paul Schockaert over zijn werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Paul, waarin hij vertelt over de werkuitrusting in de textielfabrieken. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Paul Schockaert (°1929) wordt in Aalst geboren en volgt daar na het middelbaar onderwijs ook een opleiding tot technicus in de weefkunde aan de textielschool. Na zijn studies kan hij direct aan de slag bij vlasweverij Van Gheluwe Frères nv in Gent, waar hij start als monteur. Later groeit hij door tot meestergast.

Terwijl hij bij de vlasweverij in dienst is, krijgt hij meerdere werkaanbiedingen van weverij UCO de Hemptinne. In 1953 gaat Paul hier uiteindelijk op in. Hij woont intussen met zijn toekomstige vrouw samen en kan het hogere loon dat ermee gepaard gaat goed gebruiken.

In 1958 trouwen ze en beslissen om in Gent te komen wonen. Tot dan toe reed Paul elke werkdag op en af van Aalst naar Gent. Na het huwelijk gaat ook zijn vrouw bij UCO de Hemptinne aan de slag. Wanneer er enkele jaren later kinderen op komst zijn, zegt ze haar job op en blijft thuis.

Net zoals bij Van Gheluwe Frères nv, werkt Paul ook bij UCO de Hemptinne als meestergast. Doorheen zijn loopbaan ziet hij de oude Picanol-weefgetouwen uitgerust worden met nieuwe unifil-spoelmolens.

In 1962 besluit Paul opnieuw van job te veranderen. Bij Fabelta in Zwijnaarde ligt het loon hoger dan bij UCO, dus klopt Paul daar aan. Hij wordt aanvaard en komt er terecht in de functie van meestergast van de uitrekking van de nylonafdeling. Hier blijft hij de rest van zijn textielcarrière werken, tot het bedrijf in 1981 de boeken moet neerleggen.

Paul blijft niet bij de pakken zitten en solliciteert waar hij maar kan. Toch merkt hij dat het moeilijk is om aan een nieuwe job te geraken. Hij blijft proberen, maar desondanks kenmerken de laatste jaren van zijn loopbaan zich door kleine jobs en stempelen totdat hij in 1991 met pensioen gaat.

Garen voor passement in verschillende kleuren, op bobijnen van geperst karton van het merk Fabelta, 2de helft 20e eeuw.