Interview met Liliane Haerssens over haar werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Liliane, waarin ze vertelt over haar werk bij de Inlichtingendienst voor de Sociale Diensten van de Nijverheid. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Na het afronden van haar middelbaar onderwijs aan de Sint-Bavohumaniora in Gent wil Liliane Haerssens (°1929) niet meer verder studeren. Haar vader heeft een kleinschalig transportbedrijf en ze helpt mee in de zaak, onder andere met laden en lossen. Daarnaast ondersteunt ze haar moeder, die naast haar rol als huisvrouw ook de administratie van het bedrijf in orde brengt.

Na vier jaar wil Liliane graag buitenshuis werken. En wanneer een vriendin van haar in 1951 naar Congo verhuist, kan Liliane haar job bij het Inlichtingencentrum voor de Sociale Diensten van de Nijverheid overnemen. De organisatie houdt de veranderingen in de sociale wetgeving bij om advies te kunnen geven aan textielarbeiders. Als voorbereiding op de job volgt Liliane drie maanden lang dagelijks les in steno-dactylo. Haar taak bestaat er immers in om alles wat haar baas opmaakt, uit te typen en te versturen.

In 1955 trouwt ze en vanaf dan wil haar man André graag dat ze thuisblijft; Liliane zegt daarom haar job op. Ze gaan wonen in een huis van textielfabriek Baertsoen-Buysse, waarvoor haar man op dat moment als chronométreur werkt. Wanneer Baertsoen-Buysse wordt overgenomen door Lys-Liève nv groeit André door tot technisch directeur en later algemeen directeur.

Enkele jaren later is de mentaliteit rond de vrouw als huisvrouw veranderd. En wanneer Liliane van haar vroegere baas bij het Inlichtingencentrum een aanbieding krijgt om voor zijn pas opgerichte organisatie Verblijf van Moeder en Kind te komen werken, accepteert ze graag. Maar een tijd later blijkt het werk toch moeilijk te combineren met haar gezin, waardoor Liliane overschakelt naar een deeltijdse job in een revalidatiecentrum voor ze uiteindelijk met pensioen gaat.

Bobijn met garen van het merk Baertsoen-Buysse, de fabriek waarvoor de man van Liliane werkt en waarvan ze ook een huis huren, 1959.