Interview met Marc Coene over zijn werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Marc, waarin hij vertelt over het loon voor mannen en vrouwen. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Voor Marc Coene (°1959) in de Gentse textielindustrie terecht komt, oefent hij enkele tijdelijke jobs uit bij onder andere de dienst Stadsarcheologie van de Stad Gent. In 1989 ziet hij een advertentie waarin textielorganisatie UCO een oproep doet naar werknemers voor in de weekendploeg. Dit werksysteem, waarbij de arbeiders twee keer 12 uur moeten werken, spreekt Marc erg aan en hij stelt zich kandidaat.

Na enkele testen slaagt hij voor de sollicitatie en Marc start als nazichter aan de keurtafels bij UCO Braun, in de zogenaamde overbruggingsploeg. Zijn taak bestaat erin de denim-stof die in de fabriek geweven wordt te controleren op fouten aan de hand van een vastgelegd puntensysteem. Na verloop van tijd groeit hij door tot keurder, waarbij hij de eindbeslissing heeft over welke stofrollen verstuurd mogen worden en welke niet.

Enkele jaren later wordt er een weekendploeg afgeschaft en komt Marc voor een keuze te staan: aan de keurtafels blijven en veranderen naar de weekploeg of in de weekendploeg blijven en doorstromen naar de functie van wever. Hij kiest het laatste.

Marc krijgt in UCO Braun een opleiding tot wever en oefent deze job uit tot rond 2007, wanneer de sluiting van de fabriek officieel gekend is en steeds meer machines worden stilgelegd. Op dat moment is er al veel economische werkloosheid geweest. Marc merkt dit zelf ook doordat zijn shiften heel arbitrair worden. Zo krijgt hij pas een dag op voorhand te horen of een shift doorgaat of kan zijn ploeg langere periodes niet komen werken.

Hij herinnert zich nog goed de allerlaatste shift die hij met zijn collega’s draait. Na 12 uur werken worden de weefgetouwen voorgoed uitgezet. Hij omschrijft de stilte in de weefzaal die daarop volgt als oorverdovend.

Hij belandt net als veel collega’s in een outplacementprocedure, waarbij ze onder andere leren een cv op te stellen en een motivatiebrief te schrijven. Kort na dit begeleidingstraject komt Marc terecht in het MIAT (nu Industriemuseum). Tot op vandaag demonstreert hij er als publieksmedewerker de weefgetouwen aan het publiek.

Het Industriemuseum in de voormalige textielfabriek UCO Desmet-Guequier in Gent, 7 februari 2021. © Alexander Dumarey.