Interview met Memet Karaman over zijn werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Memet, waarin hij vertelt over de goede relatie met zijn collega’s van UCO Rooigem. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Memet Karaman (°1962) wordt in Hinis, Turkije geboren. In 1973, wanneer Memet 11 jaar is, besluit zijn vader richting West-Europa te trekken op zoek naar betere werkkansen. Zijn bestemming is eigenlijk Duitsland, maar door een fout met zijn papieren belandt hij uiteindelijk in Gent.

Memet blijft achter in Turkije om zijn school af te maken, maar dan breekt een burgeroorlog uit. Het wordt steeds moeilijker om lessen te volgen. Toch zit het Memet mee, want hij krijgt van zijn vader een envelop toegestuurd met daarin een vliegticket, verblijfsdocumenten en een Belgische werkvergunning. Op die manier krijgt het leven van Memet in 1977 een totaal andere wending en komt ook hij in Gent terecht.

Daar volgt hij les in de aanpassingsklas voor anderstalige leerlingen aan het Textielinstituut Henri Story. Hij gedijt er goed en helpt er regelmatig de directeur als tolk voor de Turkse kinderen en hun ouders. Nadat hij zijn diploma haalt, gaat Memet als monteur aan de slag bij textielfabriek UCO Rooigem en schopt het er uiteindelijk tot meestergast. In 1989 sluit de fabriek haar deuren; Memet begint te solliciteren.

Enkele sollicitaties later mag hij starten in de nachtploeg van textielfabriek . Het is er helemaal anders dan bij UCO en Memet heeft moeite om zich aan te passen. Het werk verloopt er chaotischer en . Hij vindt zijn draai niet en gaat op zoek naar een andere job.

Uiteindelijk komt hij bij meubelstoffenfabriek Annabel terecht, waar hij eerder al een vruchteloze sollicitatie aflegde. Deze keer blijkt het wel een succes en Memet start er als meestergast. Hij krijgt veel verantwoordelijkheid en inspraak. Zijn job interesseert hem erg en hij gedijt goed in de fabriek.

In 1994 wordt Memet gevraagd om voorzitter te worden van de Anatolische Kulturele Vereniging, een organisatie die acties voor ontspanning en educatie organiseert voor de Turkse gemeenschap in Gent. Hij oefent deze functie uit na zijn werkuren bij Annabel.

Memet is altijd al gefascineerd geweest door de sociale sector en in 1997 gooit hij zijn leven over een compleet andere boeg. Hij verlaat de textielsector en wordt coördinator bij een kleine vzw die zal uitgroeien tot inburgeringsorganisatie Intercultureel Netwerk Gent (IN-Gent vzw). Hij klimt er op tot directeur en vervult deze functie tot op vandaag.

Textielfabriek UCO Rooigem in Gent, ca. 1945-1958.