Interview met Tessa Van der Beken over haar werk in de Gentse textielindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Tessa, waarin ze vertelt over de verlofdagen in UCO Rooigem. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de Gentse textielwereld 1950-2010'.

Tessa Van der Beken (°1965) volgt een opleiding spinnerij en weverij aan het Textielinstituut Henri Story. Wanneer ze afstudeert zorgt de school ervoor dat ze als spinner bij UCO Rooigem kan starten, de textielfabriek waar ze tijdens haar opleiding al stage deed.

Ze amuseert zich goed in de fabriek en maakt veel plezier met haar collega’s. Ook de meestergast gaat mee in de gemoedelijke sfeer. Zolang het werk gedaan is, is hij tevreden.

Na zeven jaar bij UCO Rooigem raakt Tessa de textielfabriek stilaan beu. Ze is nog jong en op zoek naar de richting die ze in haar carrière uit wil. Van 1989 tot 1997 passeren diverse jobs de revue. Maar na zes jaar zoeken en proberen, beseft Tessa dat ze de textielsector en de handenarbeid die ermee gepaard gaat, eigenlijk wel mist.

Via een interimbureau komt ze in 1997 bij UCO Galveston terecht. Omdat de textielsector op dat moment al in verval begint te geraken, kan ze er maar twee maanden blijven. Na een spontane sollicitatie kan ze starten in de weverij van UCO Sportswear, het vroegere UCO Braun, waar ze meer geluk heeft. Daar kan ze uiteindelijk nog tien jaar blijven werken.

Tijdens haar loopbaan bij UCO Sportswear verandert de wetgeving rond nachtwerk voor vrouwen en Tessa doet meteen een aanvraag voor de nachtploeg. Ze is geen ochtendmens en het nachtritme ligt haar beter.

In 2007 beginnen de zaken bij UCO Sportswear, net als bij veel textielfabrieken, steeds slechter te gaan. Omdat Tessa niet in de werkloosheid terecht wil komen, besluit ze niet af te wachten en op zoek te gaan naar een andere job.

Tessa solliciteert bij de fabriek Milliken, waar technisch textiel gemaakt wordt, en kan er aan de slag in de weverij. Ze werkt er net als bij UCO in de nachtploeg. Maar na verloop van tijd merkt Tessa dat ze steeds minder snel recupereert en dat het nachtritme haar te zwaar wordt.

Daarom gooit ze haar carrière over een volledig andere boeg. Eerst gaat ze kortstondig aan het werk als onderhoudsmedewerker in een school. Wanneer er na vijf jaar een eind komt aan die job, zit Tessa – die ondertussen 50 jaar oud is – met de handen in het haar. Na wat wikken en wegen start ze een opleiding tot zorgkundige en komt uiteindelijk in een woonzorgcentrum voor mensen met dementie terecht. De baan boeit haar sterk en ondanks het zware karakter van de job, werkt ze er nog steeds graag.

Staalboek met textielstalen vervaardigd door UCO Sportswear, 1990.