Bij het openen van de grenzen en het heropstarten van de vele activiteiten in het Industriemuseum mochten we meteen ook een volgende artist-in-residence verwelkomen op de drukkerijafdeling: de Amerikaanse Kate Copeland. Waar de vorige resident - de Britse David Armes van Red Plate Press - werkte aan de drukwerkserie 'vezels' als dialoog met en beschrijving van het lokale landschap, werkt Kate vanuit een andere invalshoek. Het is voor ons fascinerend om te zien hoe verschillende kunstenaars de museum- en drukkerijcollectie op een andere manier benaderen en inzetten. Tijdens haar residentie maakt Kate gebruik maken van de drukpersen in het museum en van de grote collectie houten en loden letters. Nieuwsgierig naar haar belevenissen, vuurden we enkele vragen op haar af.
Kan je ons iets meer vertellen over jezelf? Wie ben jij?
"Een fikse vraag, met een telkens weer wisselend antwoord! Op dit moment ben ik een Amerikaanse in België die dankzij een Fulbright Scholar-beurs de unieke kans krijgt om onderzoek te doen in het Industriemuseum, in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en daarbuiten. Ik ben hier samen met mijn gezin, dus ik ben ook een ouder en partner die het leven in een nieuw land ervaart, terwijl mijn kind school loopt in Antwerpen.
In de Verenigde Staten werk ik in het Pacific Northwest College of Art (PNCA) aan de Willamette University in Portland, Oregon. Ik geef daar sinds 2006 les in de afdelingen grafiek en fotografie. Ik heb doorheen de jaren ook verschillende administratieve petten gedragen. Zo ben ik momenteel al vijf jaar decaan. Creatief ben ik vooral bezig met het maken van prints, boeken en andere reeksen. Het grootste deel van de pandemie werkte ik voornamelijk met cyanotypie, letterpress en foliedruk - allemaal heel gemakkelijk om thuis te doen - maar ik hou van alle gedrukte media en vind het erg leuk om te experimenteren met combinaties van dragers en drukprocessen. Ik word blij van het hele proces. Mijn werk kan je bekijken op mijn website, óf je kan eens langskomen in het museum om mij aan het werk te zien, natuurlijk!"
Wat bracht jou naar het Industriemuseum?
"Tijdens de begindagen van de pandemie, toen we allemaal in strikte quarantaine zaten, hield ik mezelf geaard door meer te leren over musea over de hele wereld. Het was mijn manier om me verbonden te voelen. Zo botste ik op het internet op het Industriemuseum en werd meteen verliefd! Alles aan het museum prikkelde mijn nieuwsgierigheid: de missie, de verzameling druk- en weefmachines, de wisselende tentoonstellingen, het logo, de geschiedenis van het gebouw en de inspanningen om het publiek te bereiken."
Kan je je werk omschrijven? Waar ben je momenteel mee bezig?
"Tijdens deze residentie wil ik van alles doen en bereiken. Ik wil verkennen, experimenteren, bijleren, mensen ontmoeten, in de geschiedenis van de typografie in België duiken, drukwerken maken die gebaseerd zijn op de museumcollectie en ideeën verkennen die verband houden met mijn eigen ervaring op deze specifieke plek in mijn leven. Ik weet niet waar het zal op uitdraaien, maar het is geweldig (en bevrijdend) om de tijd en ruimte te hebben om zonder stress of tijdsdruk te creëren. Thuis ontstaat mijn creatieve output in stukjes tussen het balanceren van werk en ouderschap in. Hier in het Industriemuseum heb ik het geluk dat ik ononderbroken tijd en ruimte heb om te experimenteren. Zes maanden hier zijn is een ware luxe. Toch werk ik het vlotst als ik een aantal initiële parameters voor mezelf vastpin, dus toen ik aan de residentie begon, wilde ik zeker een reeks prints (of misschien een boek) maken waarin cyanotypie en houten letters uit de collectie worden gecombineerd met thema's die verband houden met weven. Ik werk al een paar jaar met beeldmateriaal van Jacquard-ponskaarten, dus het leek een logisch vervolg. Ik heb het idee nog niet definitief opgeborden, maar een toevalligheid in het museum leidde me naar een ander opwindend pad, dus ik ben momenteel aan het kijken waar dat pad me heen leidt. Ik maakte tijdens het drukken namelijk per ongeluk een afdruk van een houten letter op zo'n manier dat een geheel nieuwe pseudo-typografische vorm ontstond. Het is geen echte letter, maar het lijkt er wel een. De afgelopen maand heb die letter met de hand ingeïnkt, gedrukt op Kitakata-papier en die afdrukken vervolgens op gecoat papier geprint, met een andere letter als tweede matrix. Ik vind het proces onvoorspelbaar en best spannend. Ik begin zo een bibliotheek met illegale pseudo-typografische vormen op te bouwen die ik uitwerk in Photoshop en Illustrator. Ik heb geprobeerd die nieuwe vormen in riso te printen, en ben nu van plan ze te gaan drukken met fotopolymeer in het Industriemuseum. Ik weet niet zeker waar dit toe leidt, maar ik beleef plezier met het avontuur an sich!"
Wat verwachtte je van de residentie?
"Ik hoopte geweldige mensen te ontmoeten en op een fantastische plek terecht te komen en die verwachtingen zijn meer dan ingelost! Armina, Jessie en Brigitte waren nog voor ik arriveerde erg behulpzaam en vormen ook nu nog een flinke houvast. Ze zijn erg gul met hun tijd en hebben me geïnspireerd op manieren die ze misschien niet eens beseffen. Marie deelde haar onderzoek en liet me kennismaken met de collectie. De drukkerijvrijwilligers, vooral Stefaan, Clement en Jean-Pierre die er vaak zijn op de dagen dat ik aanwezig ben, hebben een schat aan kennis. Ik leer veel bij over historische druktechnologie en babbel met hen graag over lopende projecten. Eigenlijk is iedereen in het Industriemuseum, van de medewerkers tot de vrijwilligers en bezoekers, tot nu toe heel erg tof!
In de komende weken wil ik de drukkerij verder verkennen, zonder specifiek doel, en daarnaast ook enkele creatieve producten verwezenlijken. Dit is een bijzondere periode voor mij omdat ik de kans krijg om productief te zijn, te focussen, na te denken en plannen te smeden. Graag wil ik nog een boek of printreeks afwerken vooraleer de residentie afloopt, maar ik wil ook graag enkele afdrukken, afbeeldingen, bestanden of ideeën meenemen naar huis om ook daar nog een paar boeken of reeksen te voltooien. Ik voel nu al hoe deze residentie mijn werk nog jaren zal beïnvloeden."
Wat vind je van de drukkerijafdeling?
"Ik voel me hier als een kind in een snoepwinkel. Ik heb nog nooit zoveel historische persen op één plek gezien! De drukkerij is een absolute schatkamer en Armina bereikt buitengewone dingen samen met de vrijwilligers. Armina, Brigitte en Marie hebben me oude grafische prints getoond en informatie uit de collectie gedeeld; het was echt spannend om typografische boeken, drukpersen, lettertypes en creatief werk uit de geschiedenis van het museum te bekijken. Ik hou van alles wat ik te zien kreeg!"
Heb je al een favoriet lettertype binnen onze collectie?
"Ja! Mijn absolute favoriete letter is een houten W met een zeer ongebruikelijke en opvallende vorm. Ik weet echter niet welk lettertype het is, want de letter zat los in een foute letterkast. Daarnaast hou ik erg van het lettertype Shaded dat ik heb gebruikt voor mijn offset-project. De witte lijnen aan de rand van de letters creëren interessante doolhofachtige patronen wanneer ze offset en dubbel worden gedrukt."
Bemerk je verschillen tussen de museumwerking in het Industriemuseum, de drukkerijafdeling in het bijzonder, en musea in de Verenigde Staten?
"Het is uniek en bijzonder om op een plek te werken die kennisuitwisseling tussen generaties aanmoedigt. Ik werk graag samen met de vrijwilligers op de drukkerij, omdat ze zo'n specifiek en rijk verleden hebben binnen de grafische industrie. Het is geweldig om hun verhalen te horen en van hen te leren. Ik vind het ook heerlijk om te zien hoe Armina, de vrijwilligers en anderen werken om de liefde voor het drukambacht aan te wakkeren bij kinderen die op klasbezoek komen. Die uiteenlopende aanpak, die verbinding creëert tussen veel verschillende groepen uit de maatschappij zie je zeker ook in musea in de Verenigde Staten, maar ik ervaar dit zelf niet vaak. Ik denk spontaan aan het Highpoint Center for Printmaking en het Minnesota Center for Book Arts, creatieve centra waar ik jaren geleden heb gewerkt, het Hamilton Wood Type and Printing Museum met evenementen en residenties, en het Milwaukee Public Museum, een natuurlijk historisch museum dat ik van kinds af aan heb bezocht en waar mijn zus vandaag educatief medewerker is. Ik denk dus niet dat de aanpak van het Industriemuseum een intercultureel verschil uitmaakt, want dit zie ik ook in eigen land, maar voor mij is de ervaring als resident alvast gedenkwaardig. Ik geloof dat het Industriemuseum een echte parel is die een heel speciale plaats inneemt in het bewaren en delen van de geschiedenis van België en de wereld."
