Interview met Danny Decapmaker over zijn werk in de Belgische metaalindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Danny, waarin hij vertelt over een ‘wilde’ staking in 1996. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de metaalindustrie (1970-2020)'.

Danny Decapmaker (°1960) is afkomstig van het Westrozebeke. Zijn vader is vrachtwagenchauffeur en kolenhandelaar. Zijn moeder helpt met die laatste activiteit en is daarnaast huisvrouw. Danny volgt vijf jaar lang metaalbewerking aan het VTI Roeselare, met als specialisatie lassen en plaatplooien. Hij werkt een jaar in een Roeselaars bedrijf dat PVC-ramen maakte, maar wordt in de economisch moeilijke periode van de late jaren 1970 afgedankt. Via een oom komt hij bij Picanol terecht, waar hij blijft tot aan zijn vervroegd pensioen in 2020.

Picanol in Ieper maakt sinds de jaren 1930 weefgetouwen. Danny komt er eerst in de gieterij terecht, waar hij net gegoten stukken ontbraamt. Dit soort zwaar en slecht betaald werk moeten veel beginnende werknemers doen. Later komen vooral mensen met een migratieachtergrond in deze job terecht. Een tweede functie van Danny is aan de Ballard staan, een automatische schildermachine met dompelsysteem en droogoven. Ook dat is hard labeur, want je moet zware metalen stukken aan een haak hangen. Daarna kan Danny een jaartje lassen – de enige keer dat hij echt doet waarvoor hij school heeft gelopen. Na enkele tussenstappen begint hij in 1981 in het nieuwe CNC-atelier, waar hij tot 2012 blijft. De laatste jaren doet Danny zittend werk wegens rugproblemen.

Danny beleeft de evolutie in computergestuurde machines, beginnend bij Italiaanse Olivetti’s in de jaren 1980, die nog met een ponsband werken. Ondanks de steeds sterkere automatisering komt er toch nog handenarbeid bij kijken. De werkdruk is hoog: één arbeider bedient twee machines en moet een vast aantal stukken per shift afwerken. Het werken in een drieploegenstelsel weegt zwaar op Danny’s gezinsleven. Op een bepaald moment wordt een vaste nachtploeg ingesteld, en vanaf dan gaat het beter.

Danny overleeft bij Picanol acht afdankingsrondes, want de sector is er een met ups en downs. Hij is blij met zijn loopbaan, maar herinnert zich ook moeilijke momenten, zoals een ‘wilde’ staking van een week in 1996.

Folder over het bedrijf Picanol, 1986. D10202 - Collectie Industriemuseum