Interview met Freddy Van Driessche over zijn werk in de Belgische metaalindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Freddy, waarin hij vertelt over zijn engagement als metallo, tot op vandaag. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de metaalindustrie (1970-2020)'.

Freddy Van Driessche (°1949) woont zijn hele leven in Heusden, nabij Gent. Zijn vader werkt bij de spoorwegen en zijn moeder is huisvrouw. Hij studeert enkele jaren mechanica aan de ‘Beirstoppel’, het huidige Scheppersinstituut in Wetteren, maar haalt weinig voldoening uit deze studie. Wanneer hij 16 is, gaat hij daarom solliciteren bij Cuprex, een familiebedrijf in Heusden dat mazouttanks maakt. Hij kan er aan de slag als manusje-van-alles. Tijdens zijn lunchpauzes begint hij op eigen initiatief te experimenteren met lassen.

Na zijn legerdienst volgt Freddy een opleiding lassen in avond- en zondagsonderwijs aan de vakschool Carels in Gent Hij leert er elektrisch en gassmeltlassen, met als specialisatie non-ferro-metalen. Ook zonder de nodige getuigschriften is Freddy bij Cuprex al actief als gekeurd lasser en zijn werkgever moedigt de extra opleiding aan. Op een zekere dag in 1976 staat er echter een deurwaarder aan het bedrijf, die het faillissement aankondigt. Enkel dankzij zijn lidmaatschap bij het ABVV krijgt Freddy zijn laatste loon, dat nog cash wordt uitbetaald om de twee weken.

Een ex-directeur van Cuprex richtte intussen Silotank op, een bedrijf dat tanks en silo’s bouwt. Freddy en een collega kunnen er aan de slag. Hij werkt als lasser in openlucht: zwaar maar goedbetaald werk. Het bedrijf stuurt zijn vakmensen vooral uit om op locatie grote silo’s te bouwen. Daarom is Freddy vaak weg van huis. Zijn werk brengt hem naar Algerije, Duitsland, Schotland... Eén keer verblijft hij 9 maanden in Zwitserland. Hij is intussen gehuwd en vader van 2 dochters. Wanneer Freddy er niet is, krijgt zijn vrouw steun van zijn ouders.

Na het overlijden van de directeur van Silotank wordt de firma overgenomen, maar het personeel niet. Voor een tweede keer moet Freddy een nieuwe job zoeken. Die vindt hij bij Elboma Moortgat Konstruktie nv of EMK, dat industriële stoomketels maakte. Hij kan blijven lassen, maar nu in een atelier met halfautomaat in plaats van met elektrode. Het is een hele aanpassing. Bij EMK begint Freddy zich te engageren voor de vakbond, waarbinnen hij nog lang na zijn brugpensioen in 2006 actief is. Vooral de verbetering van de werkomstandigheden en veiligheid liggen hem nauw aan het hart. Wanneer Freddy begint te lassen in de jaren 1960, doet hij dat nog met een zakdoek voor zijn mond, die na de werkdag helemaal zwart is. Pas laat in de 20ste eeuw komt er aandacht voor voldoende ventilatie en afzuigsystemen.

Lasser aan het werk in metaalconstructiebedrijf P. De Boel in Sint-Amandsberg. Foto door Storm Calle, 2003. F10898-003 - Collectie Industriemuseum