Interview met Guy Verreydt over zijn werk in de Belgische metaalindustrie

Beluister dit fragment uit het interview met Guy, waarin hij vertelt over de persoonlijke beschermingsmiddelen bij Umicore Olen. Dit fragment maakt deel uit van een uitgebreider interview in het kader van het project 'Hun werk, hun leven. Getuigenissen uit de metaalindustrie (1970-2020)'.

Guy Verreydt (°1961) groeit op in Olen, in een gezin met zeven kinderen. Zijn vader werkt bij dé grote werkgever in de buurt, de MHO of Société Générale Métallurgique de Hoboken-Olen. Guy treedt als enige van de kinderen in vaders voetsporen.

In de jaren 1970 stelt MHO, vandaag onderdeel van Umicore, volgens Guy ongeveer de helft van alle Olenaren tewerk. Het bedrijf heeft een eigen woonwijk en busdienst. Na zijn studies mechanica aan het Scheppersinstituut in Herentals gaat Guy er solliciteren. Het helpt dat zijn vader er werkt, want rond 1980 zijn er weinig aanwervingen door de slechte economische toestand. Guys vader is werkmeester in de kobaltafdeling. Hijzelf doet eerst een jaar stage in een atelier waar gereedschappen gemaakt en machines hersteld worden.

Na zijn stagejaar begint Guy in de afdeling germanium te werken, waar hij in drie ploegen aan continu-ovens staat. Niet zozeer het werk zelf, maar wel de ploegenarbeid valt hem zwaar. Na vijf jaar keert hij terug naar een atelier, waar hij werkt in een zeskoppige ploeg. Na opnieuw ongeveer vijf jaar wordt Guy gevraagd om coördinator te worden tussen het atelier en de productie. Hij schakelt op dat moment over naar een bediendenstatuut. Het bedrijf stimuleert de opleiding en promotie van eigen werknemers. Vandaag plant en coördineert hij projecten binnen de fabriek.

Guy maakt tijdens zijn carrière heel wat grote evoluties mee. Aandacht voor veiligheid en preventie wordt steeds noodzakelijker. De fabriek probeert de omslag te maken van vervuilend naar zo proper mogelijk. In de administratie ziet hij ziet een digitaliseringsgolf. Ook stijgt het belang van eigen wetenschappelijk onderzoek om internationaal concurrentieel te zijn. Het startpunt voor de meeste van deze evoluties situeert Guy eind vorige eeuw. Tot dan opereert de fabriek nog min of meer zoals in de tijd van zijn vader, die begin jaren 1990 op pensioen ging.

Binnenzicht op de elektrolytische raffinaderij in Olen, ca. 1950. Collectie Algemeen Rijksarchief