Ovalen twijnmolen
Twijnen is het verdubbelen van het garen door het in elkaar verstrengelen van twee enkelvoudige draden. Hierdoor krijgt men een stevige, sterke draad, die ook als kettingdraad op een weefgebouw kan gebruikt worden. Terwijl tijdens het Ancien Régime spinnen en weven in belangrijke mate op het platteland gebeurden, was twijnen een typisch stedelijk ambacht. Het was het werk van de twijnders, die daarvoor ovale twijnmolens gebruikten. Deze twijnmolen is wellicht de oudst bestaande vlastwijnmolen ter wereld en één van de merkwaardigste objecten van het MIAT. Twijnmolens werden ovaal- of cirkelvormig gebouwd. Op elke bobijn zijn twee draden evenwijdig aan elkaar opgewonden. Door het draaien van het vliegertje boven op de bobijn, worden de twee draden in elkaar getorst. De sterke getorste draad wordt daarna opgewonden op een haspel die zich boven de bobijnen bevindt. Haspel en bobijnen worden aangedreven met handbediening. Voor het draaien van het aandrijfwiel werden vaak kinderen ingezet. Het principe van het twijnmolen werd uitgevonden in China, waar het werd toegepast in de zijdenijverheid. Toen deze nijverheid vanuit China naar West-Europa werd gebracht, met als belangrijkste centra Lucca en Bologna in Italië, vond de twijnmolen ook daar ingang. In de Vlaamse vlasnijverheid gebruikte men de ovale twijnmolen. Op deze twijnmolen is er plaats voor 47 bobijnen en kunnen dus tegelijkertijd evenzoveel getorste draden bekomen worden. Aan de haspel bevindt zich tevens een bel, die bij elke omwenteling aanslaat, zodat de lengte van de getorste draden gemakkelijk kan geteld worden.
Werd in MIAT eerste maal ingeschreven onder inventarisnummer M0006 (21/10/98)
